Ως Νευροπάθειες χαρακτηρίζονται οι παθήσεις που αφορούν σε βλάβες των κρανιακών και περιφερικών νεύρων. Εάν η πάθηση αφορά σε ένα μόνο νεύρο, τότε είναι μονονευροπάθεια (πάρεση προσωπικού νεύρου, σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα, κ.α). Εάν αφορά σε περισσότερα νεύρα, τότε χαρακτηρίζεται πολυνευροπάθεια.
Ανάλογα με τον τύπο του νεύρου που προσβάλλεται, μπορούν να χαρακτηριστούν ως κινητικές (όπου παρατηρούνται διαταραχές στη βάδιση ή στην ομιλία), αισθητικές (όπου παρατηρούνται διαταραχές στην αισθητικότητα, π.χ. στην αντίληψη του πόνου ή της θερμοκρασίας), αυτόνομες (π.χ. διαταραχές στην κατάποση τροφής ή στην αναπνοή) και μικτές, στις οποίες πάνω από ένας τύπος νεύρου έχει προσβληθεί.
Τα συμπτώματα εκδηλώνονται συνήθως στο σημείο προσβολής του νεύρου και είναι: Πόνος, αίσθημα καύσου ή μυρμηγκιάσματος, μουδιάσματα, τσιμπήματα. Μπορεί να εκδηλωθούν και με κινητικά συμπτώματα, δηλαδή, με αδυναμία σε κινήσεις.
Οι αιτίες μιάς νευροπάθειας είναι πολλές, με διαφορετική εξέλιξη και πρόγνωση.
Υπάρχουν Περιφερικές Νευροπάθειες αυτοάνοσης αιτιολογίας, όπως:
Σύνδρομο Guillain-Barre ή Οξεία Φλεγμονώδεις Απομυελινωτική Πολυνευροπάθεια. Χαρακτηρίζεται από μυϊκή αδυναμία και στη συνέχεια μυϊκή παράλυση, που ξεκινά από τα κάτω άκρα και προχωρά προς τα πάνω, συχνά μέσα σε μια περίοδο ωρών ή ημερών. Επηρεάζονται τα χέρια και οι μύες του προσώπου και κάποιες φορές ακόμα και η κατάποση και η αναπνοή (λόγω προσβολής των αντίστοιχων νεύρων). Συνυπάρχουν και αισθητικές διαταραχές, καθώς και πόνος στους προσβεβλημένους μυς.
Χρόνια Φλεγμονώδης Απομυελινωτική Πολυνευροπάθεια. Σπάνια νόσος των περιφερικών νεύρων, που χαρακτηρίζεται από σταδιακά αυξανόμενη αδυναμία των ποδιών και σε μικρότερο βαθμό, των χεριών, εξαιτίας φλεγμονής και βλάβης στην ουσία που καλύπτει και προστατεύει τα νεύρα, τη μυελίνη. Η νόσος μπορεί να εκδηλωθεί σε οποιαδήποτε ηλικία και στα δύο φύλα. Η μυϊκή αδυναμία, συνήθως, εμφανίζεται μέσα σε μια περίοδο δύο μηνών. Η νόσος, συνήθως, εκδηλώνεται με δυσκολία στη βάδιση η οποία σταδιακά χειροτερεύει. Στη νόσο αυτή παρατηρούνται εξάρσεις και υφέσεις, όπως και στη Σκλήρυνση Κατά Πλάκας. Η έγκαιρη διάγνωση και η ταχεία έναρξη της θεραπείας αυξάνει τις πιθανότητες να μη μείνουν μόνιμες βλάβες.
Πιεστικές νευροπάθειες ή σύνδρομα παγίδευσης των περιφερικών νεύρων είναι μια μεγάλη κατηγορία παθήσεων που ανήκουν στις περιφερικές νευροπάθειες. Οφείλονται σε πίεση που ασκείται στα περιφερικά νεύρα από διάφορες γειτονικές προς αυτά ανατομικές δομές, οι οποίες έχουν υπερτραφεί ή είναι οιδηματώδεις λόγω υπέρχρησης, ή από παθολογικές εξεργασίες, όπως γάγγλια, λιπώματα και διάφορους άλλους όγκους ή από σπάνιες ανατομικές παραλλαγές, όπως επικουρικοί μυς, αγγειακά στελέχη κ.α. Η εξωτερική πίεση που ασκείται στα νεύρα μειώνει τη ροή αίματος στα αγγεία που τα τροφοδοτούν. Αυτό προκαλεί τοπική ισχαιμία που διαταράσσει τη λειτουργία του νεύρου. Με το χρόνο, αν η κατάσταση δεν αντιμετωπιστεί, επέρχεται απομυελίνωση, μόνιμη βλάβη των νευραξόνων και τελικά το νεύρο ουλοποιείται. Οι πιο συχνές πιεστικές νευροπάθειες είναι το σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα και η ωλένια νευρίτιδα, ενώ πιο σπάνιες καταστάσεις είναι τα σύνδρομα του κερκιδικού σωλήνα, του ωλένιου σωλήνα του Guyon, του στρογγύλου πρηνιστή, της παγίδευσης του υπερπλάτιου νεύρου, το σύνδρομο θωρακικής εξόδου κ.α.
Ο Νευρολόγος, ελέγχει κλινικά τον ασθενή, αξιολογεί τα συμπτώματα, διενεργεί ή συστήνει εξετάσεις όπως ηλεκτρονευρομυογράφημα, η νευροϋπερηχογραφία, εργαστηριακές εξετάσεις, εάν κρίνεται απαραίτηλο, ηλεκτροεγκεφαλογράφημα, κ.α, από τις οποίες θα προκύψει το ακριβές αίτιο.
Εάν είναι νευρολογικό, αναλαμβάνει τη θεραπεία του. Εάν αφορά σε άλλες παθήσεις σύμφωνα με τη διάγνωσή του, παραπέμπει στον κατάλληλο ειδικό Ιατρό.
